Hallo allemaal. Ik ben Kunie Bos en ik werk sinds kort op Paladijn. Ik woon in Almere Haven samen met mijn twee kinderen en zes huisdieren. Eigenlijk zeven, maar mijn paard staat een eindje verderop en niet in mijn achtertuin. Een aantal jaar geleden kwam ik als vrijwilliger op Zorgboerderij Hoogerlust in Muiden te werken. Het was daar af en toe best flink aanpoten en hard werken. Maar ik genoot ervan om samen met de “hulp boeren” die 80 slaplantjes netjes op een rijtje in de grond te krijgen. Of ervoor te zorgen dat al de stallen van de kalfjes weer schoon en uitgemest waren. Wij mensen houden van een schoon en opgemaakt bed, maar dat doen pasgeboren kalfjes zeker ook.

Het doen ervaren en inzien dat dagbesteding niet alleen is om een dag te vullen, maar ook een nuttige bezigheid is, cliënten en hulpboeren het gevoel geven dat ze nodig zijn, dat hun bijdrage nuttig is en gewaardeerd wordt, dat zijn waarden en normen die ik hoog heb zitten. Iedereen doet dat naar eigen kunnen en op zijn eigen manier. De een heeft hier een beetje hulp bij nodig en de ander daar.

Na een aantal jaar heb ik een project voor dagbesteding opgestart in de bibliotheek in Weesp. Een hele andere omgeving dan een boerderij. Maar ook hier werd heel duidelijk dat onze aanwezigheid een grote invloed had op de bibliotheek. Na verloop van tijd zat het leescafé regelmatig weer vol en genoten de bezoekers van onze versgemaakte soep of een kopje koffie, waren de boekenkasten weer schoon en hadden de vaste medewerkers meer tijd voor andere taken die anders bleven liggen. Ze waren dan ook niet blij toen ik vertelde dat ik aangenomen was bij Paladijn en dat dat zou inhouden dat ook mijn groepje cliënten ergens anders zouden moeten gaan werken. Na drie jaar hadden we toch behoorlijk wat taken op ons genomen die nu weer door het bibliotheekpersoneel overgenomen moesten worden. Maar wat ik er eigenlijk mee wilde vertellen, is dat ik het dus heel belangrijk vind dat ieder mens een belangrijke plek inneemt in deze maatschappij. En ieder mens draagt zijn eigen steentje bij, naar eigen vermogen.

Nou, goed. En nu ben ik dus op Paladijn terecht gekomen. Een levendige plek, met een bont gezelschap van heel veel verschillende mensen. Bewoners, begeleiders, ouders, vrijwilligers, taxichauffeurs en wie ik allemaal nog vergeten ben. Met als rode draad door alles wat er gebeurt: wat iemand zelf kan, doet hij zelf en waar hulp bij nodig is, daar wordt hulp geboden. Dat geldt natuurlijk ook voor mijzelf. Ik zal nog regelmatig om hulp vragen wanneer ik iets nog niet weet of kan. Dus ik hoop dat jullie een beetje geduld met mij hebben.

In de nieuwsbrief heb ik al het een en ander over mijzelf verteld, dus het lijkt mij niet handig om dat hier nog eens te doen. Maar als jullie iets over mij willen weten, dan kom je maar vragen. Ik wil alles vertellen.

We komen elkaar wel tegen op Paladijn.

Kunie Bos